rzemieślniczka – twórca patchworkowych poduszek

KIM JESTEM?

Jestem matką dziesięciorga dzieci. Lubię pomagać moim dzieciom, nawet teraz. Lubię pomagać wszystkim ludziom – każdemu, jeśli tylko mogę to zrobić. Chcę dalej pracować  dla samej siebie.

Wiedzieć, kim się jest. Co chce się robić w życiu

W życiu ważne jest, aby wiedzieć, kim chce się być i co chce się w życiu robić. Wiedzieć, kim jesteś, to bardzo ważne. Po to, aby móc zatroszczyć się o siebie i swoje dzieci. Powinieneś wiedzieć, co masz robić, jak ma wyglądać twoje życie. Najpierw musisz być odpowiedzialny za siebie, żeby móc być odpowiedzialnym za innych.

– Jak można się tego dowiedzieć?

Trzeba się przyglądać otoczeniu – temu, co jest wokół. Rodzicom, rodzinie, sąsiadom – jak żyją, jak się zachowują, jak wychowują swoje dzieci. Stąd czerpiemy przykład, jak wychowywać dalej swoje dzieci, jak się zachowywać i poznajemy też siebie. Zanim znalazłam się tu, gdzie jestem, przeszłam długą drogę. Byłam mężatką. Mój mąż nie był dobry dla mnie i moich dzieci. To było smutne. Zaczęłam zadawać sobie pytanie, dlaczego mam pozwolić na to, aby krzywdził mnie i moje dzieci? Postanowiłam, że zacznę pracować, aby być niezależną i móc sama kupować jedzenie. Zaczęłam od małego biznesu – sprzedaży jedzenia. To była moja odpowiedź na poszukiwanie siebie. Zaczęłam coś robić, aby zmienić swoją sytuację i zmienić siebie. Zawsze szukałam nowych możliwości. Kiedy ich szukasz, zawsze jakieś przyjdą do ciebie, zawsze jakieś się znajdą. Trzeba tylko być otwartym i ich poszukać.

Nauka

Dzieci powinny mieć zapewnione naukę zasad, jedzenie i edukację. Najważniejsza jest nauka. Jeśli będziesz się uczył, zdobędziesz wiedzę, będziesz mógł zbudować swoje własne życie i życie swoim dzieciom.

Nie walczyć

Daj serce, kiedy ktoś nie jest dla ciebie miły. Taka jest nasza kultura. Uczyłam swoje dzieci, aby żyły w zgodzie z innymi ludźmi, znalazły drogę do tej zgody, by były dobrymi ludźmi i szanowały innych. Kiedy pojawi się konflikt z drugim człowiekiem, aby znalazły rozwiązanie. Aby użyły do tego umysłu i nigdy nie walczyły. Aby zawsze pozytywnie myślały i dobrze się zachowywały. Kiedy jedna osoba zacznie walczyć, a druga odda jej w ten sam sposób – walką – nie ma tu miejsca na rozwiązanie. Im więcej przemocy, tym więcej cierpienia. Będzie tylko narastała wzajemna nienawiść, przemoc i cierpienie dla obu stron. Kiedy dzieci dorastają razem z innymi dziećmi z rodziny, z dziećmi sąsiadów, znajomych, jeśli jedno z nich zacznie walczyć z drugim, wszyscy wokół także zaczną walczyć. To nie przyniesie nic dobrego dla nikogo. Kiedy w społeczności pojawią się dzieci, które zaczynają zachowywać się źle, zaczynają sięgać po papierosy, zaczynają pić, społeczność przygląda się temu i nie wychodzą z tego dobre rzeczy.

Być dobrym dla innych

To jest to, czym kierujemy się w naszej społeczności. Ja jestem miła dla drugiej osoby, a ta osoba jest miła dla mnie. Inne osoby postępują tak samo, w ten sposób tworzy się cała społeczność, w której ludzie są dla siebie dobrzy i mili. To znaczy, że jeśli jedna osoba jest dobra, przyjacielska, to druga osoba pozostanie także spokojna. Nawet jeśli ktoś jest niegrzeczny, zrobił coś niedobrego, ty pozostań spokojny i miły.

Być na własnej ziemi, we własnym domu

Chciałabym powiedzieć młodym ludziom, że życie jest tutaj. Żeby nie wyjeżdżali do Europy w poszukiwaniu szczęśliwego życia. Żeby zostali i pracowali tutaj, wybudowali tu swój dom, tutaj jest miejsce, które ich wyżywi. To jest ich miejsce, który da im pracę, tu mogą się wykształcić i znaleźć swoją drogę. Odpowiedzią nie jest Europa – odpowiedź jest tu, gdzie jest ich ziemia i dom.

Pieniądze dają szczęście, ale tylko te, które są zwieńczeniem własnej pracy

Same pieniądze bez pracy nie dają szczęścia. Chciałabym powiedzieć ludziom, że powinni znaleźć pracę, warto pracować, zarabiać własne pieniądze i znaleźć coś, co będzie sprawiać im przyjemność w życiu. I to właśnie daje mi przyjemność. To, że pracuję dalej, zarabiam pieniądze i nie muszę nikogo o nie prosić. Lubię przychodzić do fabryki i czasem spędzam tu całe dnie. Potem przychodzę do domu, zmieniam swoje myślenie, ale ciągle siebie pytam: „Co mogę jeszcze teraz zrobić? Może zrobię sok?”. Dzieci wracające ze szkoły kupują go za 200-300 szylingów. Zbieram pieniążek do pieniążka i cieszę się, że się mnożą. Robię to nawet teraz w domu, pracuję dalej, tak jak mogę.