(ur. 14 sierpnia 1938 w Wilanowie) – polska aktorka filmowa i telewizyjna, w latach 1994–1998 prezes Fundacji Kultury Polskiej. Jest członkinią Narodowej Rady Kultury oraz Fundacji Kultury Polskiej wspomagającej kulturę polską w kraju i za granicą. Jest autorką pomysłu i współautorką cyklu programów „Raport w sprawie dzieci niczyich”.

(wybrane fragmenty z wywiadu)

KIM JEST?

„Jestem nieodłączną córką mojej matki i matką moich córek”.

Zachwiany porządek

Został zachwiany porządek. Ludzie młodzi mają więcej pieniędzy niż starsi i mają za nic swoich rodziców, którzy są profesorami, naukowcami. A ci z kolei całe życie pracowali nad życiem sentymentalnym dżdżownicy i zastanawiali się, co ta dżdżownica czuje. Ale na te najbardziej modne tenisówki pensja profesorska nie wystarczy. Nie możemy młodzieży nauczyć szacunku dla kogoś, kto z tą dżdżownicą jest na „ty”. Bo to jest mało efektowne. Tymczasem liczy się efekt, efekt i jeszcze raz efekt!!! Za każdą cenę! Poprawmy swoją urodę, samopoczucie… Takie kanony. Nie wiem tylko, kto je tworzy.(…)

Odpowiedni wybór

Czasy się zmieniają. To jest i dobre i złe. Trzeba więc dokonać odpowiedniego wyboru. Całe życie jest sprawą wyborów. Czy chcemy się zaharować i mieć piękny, samochód, drogi zegarek, najmodniejszą bluzkę. Czy chcemy siebie budować, rozwijać?

Być czułym na ludzkie potrzeby

Trzeba być czułym na ludzkie potrzeby, dostrzegać je. Być we właściwym miejscu i o właściwym czasie. Pomóc, zmobilizować. Nie czekać, aż ktoś nas poprosi o tę pomoc, tylko wybiec naprzeciw.(…) Każde dobro dane z głębi nas, powraca. Akurat nie od tych ludzi, których obdarowaliśmy. Ono pojawi się niespodziewanie skądinąd..

Niezależność

Niezależność jest niezwykle ważna. Miałam 20 lat. Na planie filmowym była scysja. Producent łącznie z reżyserem zachowali się wobec mnie nieładnie. Powiedziałam producentowi, że nie tylko on ma ze mną podpisany kontrakt, ale również ja z nim, ten sam. On ma jutro 600 statystów na planie, a mnie będzie bolał brzuch. Zanim ustalą, co mnie boli w tym brzuchu, mogą minąć dwa tygodnie. I co on wtedy zrobi? Po prostu może nie mieć zdjęć. Chciałam mu przez to powiedzieć – szanuj mnie, bo jesteś zależny także ode mnie, choć tobie się wydaje, że ja jestem zależna od ciebie. Każda sytuacja życiowa jest taka. Nigdy nie pokazuj, jak ci zależy, bo to nie będzie właściwie odebrane. W miłości także nie pokazuj, jak ci zależy. Zachowaj to dla siebie.